Toyota Camry

Toyota Camry XV10

Camry to model klasy wyższej średniej (segment E) produkowany nieprzerwanie od 1982 roku przez japoński koncern motoryzacyjny Toyota Motor Corporation. Od czasu debiutu pierwszego wozu Toyota zaprezentowała już osiem generacji tego modelu.

W 1991 roku Toyota przedstawiła pierwszy model Camry z serii XV10. W rzeczywistości było to już auto trzeciej generacji. Wóz znany był też pod nazwami Holden Apollo (Australia), Toyota Vienta i Toyota Scepter (Japonia), a produkowano go nie tylko w Kraju Kwitnącej Wiśni, ale również w Australii i Stanach Zjednoczonych.

Toyota Camry trzeciej serii była samochodem dość popularnym w Polsce, a to ze względu na niskie opłaty celne w pierwszej połowie lat 90. ubiegłego wieku. W naszym kraju popularność zdobyła wersja sedan, ale na innych rynkach chętnie kupowano też kombi. Oprócz tych dwóch odmian nadwoziowych w niektórych krajach sprzedawane było Camry Coupé, którego następcą (niebezpośrednim) w późniejszym czasie była Toyota Camry Solara oferowana w Stanach Zjednoczonych.

Camry z zewnątrz wyglądało dostojnie i elegancko, sprawiając jednak wrażenie, że jest samochodem mniejszym niż w rzeczywistości, a mierzyło niemało, bo prawie 4,8 m długości. Projektanci nie zastosowali w nadwoziu żadnych charakterystycznych rozwiązań stylistycznych, ale i tak jest to jeden z najlepiej rozpoznawalnych produktów Toyoty z tamtego okresu.

Kabina pasażerska była przestronna. Zarówno z przodu, jak i z tyłu nie można było narzekać na brak miejsca na nogi czy też nad głowami. Nawet wysokie osoby bez problemu mogły znaleźć sobie wygodną pozycję do podróży. Fotele były duże i wygodne, jednak brakowało im nieco podparcia bocznego. Z drugiej strony Camry nie miało służyć do ścigania się po ulicach.

Wśród elementów, które instalowane były w ramach wyposażenia w Camry, znajdowały się: poduszka powietrzna dla kierowcy i pasażera, ABS, automatyczna klimatyzacja, skórzana tapicerka, elektrycznie sterowane szyby i lusterka, podgrzewane lusterka i fotele, tempomat czy komputer pokładowy.

Do plusów można było też zaliczyć sporych rozmiarów bagażnik w sedanie oraz bardzo dużą przestrzeń ładunkową w kombi, którą można było dodatkowo powiększyć, składając tylną kanapę.

W przeciwieństwie do wielu samochodów wyższej klasy średniej Toyota Camry nie miała klasycznego, ale przedni układ napędowy. Pod maską tego samochodu montowane były dwa silniki benzynowe. Pierwszym z nich był rzędowy czterocylindrowy motor o objętości skokowej 2,2 l. Miał on moc maksymalną wynoszącą 136 KM. Jeśli komuś to nie wystarczało, mógł wybrać jednostkę napędową V6 o objętości trzech litrów. Ten motor miał moc 188 KM.

W 1993 roku mniejszy z silników otrzymał nowy układ wtryskowy, a w następnym roku widlasta szóstka została również odświeżona. Z silnikami łączone były automatyczne i manualna skrzynia biegów.

Produkcja Camry XV10 (model trzeciej generacji) zakończona została w 1996 roku, kiedy zastąpił go wóz piątej serii. Skąd ten przeskok w numeracji? Wynika to z faktu, że na rynku japońskim w latach 1994-1998 sprzedawane było auto nieoferowane w innych krajach. Nosiło ono właśnie nazwę Camry i było z technicznego punktu widzenia wozem pośrednim między XV10 a XV20.

Wóz ten był znacznie mniejszy od europejskiego Camry i wyposażony również w mniejsze silniki. Podstawowa była 1,8-litrowa jednostka napędowa. Drugim motorem była maszyna dwulitrowa, a trzecim 2,2-litrowy turbodiesel. Auto zmodernizowano w 1996 roku, wprowadzając w nim jako standard ABS i dwie poduszki powietrzne. Był to ostatni z samochodów serii V – oznaczono go jako V40.

Toyota Camry VX20

W 2001 roku japoński producent zaoferował piątą serię modelu Camry. Na niektórych rynkach samochód ten sprzedawany był pod marką Daihatsu i nazywał się Altis, a na jeszcze innych oferowany był jako Toyota Vienta lub Toyota Mark II Qualis. Produkcja Camry V odbywała się w Japonii, Australii, Tajlandii i w Stanach Zjednoczonych. W USA i Australii Camry jest pozycjonowane jako pojazd klasy średniej.

Wytwarzane od 1996 roku Camry było jedną z największych wersji tego modelu, bo mierzyło 4,82 m długości. Jego nadwozie wyglądało elegancko, ale nie rzucało stylem na kolana. Trudno było też w nim odnaleźć jakieś cechy charakterystyczne, które pozwalałyby rozpoznać ten wóz już na pierwszy rzut oka z większej odległości. Camry XV20 dostępne było z nadwoziem sedan oraz kombi. Ta druga wersja sprzedawana była jednak tylko w Japonii i nazywała się Camry Gracia.

Sporych rozmiarów wnętrze zapewniało wysoki komfort podróży, a to dzięki bardzo wygodnym i dużym fotelom i kanapie z tyłu. Miejsca było pod dostatkiem nawet dla bardzo wysokich osób. Zajęcie tylnej kanapy przez kogoś wysokiego nie oznaczało automatycznie dla niego, że nie ma co zrobić z nogami, bo przestrzeni było tam całkiem dużo.

Kabina była wykończona materiałami dobrej jakości. Często w wyposażeniu podstawowym znajdowała się skórzana tapicerka. Wszystkie elementy wnętrza spasowane były dobrze, więc nawet po dłuższym czasie eksploatacji nie było problemu z różnego rodzaju piskami i stukami w środku. Problem za to stanowiło przewietrzanie. W tak obszernej kabinie klimatyzacja oferowana przez Toyotę okazała się mniej wydajna niż w samochodach konkurencji. Dopiero w następnym modelu poprawiono to niedociągnięcie.

Wśród elementów wyposażenia seryjnego czy też opcjonalnego były: przednie i boczne poduszki powietrzne dla kierowcy i pasażera, poduszki kurtynowe dla pasażerów z przodu i z tyłu, ABS z EBD, ASR, ESP, elektrycznie sterowane szyby i lusterka, podgrzewane lusterka, tempomat i komputer pokładowy.

Bezpieczna struktura oraz systemy chroniące jadących w trakcie kolizji zaowocowały czterogwiazdkowym wynikiem w pięciogwiazdkowej skali w testowym zderzeniu czołowym przeprowadzonym przez Euro NCAP. Tę samą ocenę w podobnym badaniu wystawiła Insurance Institute for Highway Safety.

W Camry XV20 montowane były tylko dwa silniki benzynowe. Mniejszy z nich miał cztery cylindry i objętość skokową 2,2 l. W Europie miał on moc 131 KM. Większa jednostka napędowa miała układ V6 i objętość 3,0 l. Ten motor mógł się pochwalić 190 KM mocy maksymalnej. W zależności od źródła napędu montowana była 5-biegowa manualna skrzynia biegów (jako podstawowa z mniejszym silnikiem) lub jedna z dwóch 4-biegowych automatycznych przekładni. Napęd realizowany był tylko przez przednie koła.

W 2000 roku Camry V przeszło lifting obejmujący nie tylko nadwozie i wnętrze, ale też silniki. Te dostosowywano do normy czystości spalin Euro 3. Po modyfikacjach jednostki straciły nieco mocy. 2,2-litrowiec miał 121 KM, a 3-litrowy agregat – 184 KM mocy maksymalnej. Mimo tej zmiany oba motory były i są nadal cenione przez klientów jako wystarczające do poruszania tego samochodu, a do tego dosyć niezawodne.

Produkcję Camry XV20 zakończono w 2001 roku. Zastąpił go model o kodzie wewnętrznym XV30.
Na bazie Camry powstał też samochód coupé i kabriolet o nazwie Camry Solara, który oferowano przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych. Auto w pierwszej odsłonie produkowane było w latach 1998-2003.

Toyota Camry VX30

W 2006 roku japoński producent zaoferował szóstą serię modelu Camry. Na niektórych rynkach samochód ten sprzedawany był pod marką Daihatsu i nazywał się Altis. Produkcja Camry VI odbywała się w Japonii, Australii, Tajlandii, Malezji, Indonezji, na Filipinach, Tajwanie i w Stanach Zjednoczonych. W USA i Australii Camry jest pozycjonowane jako pojazd klasy średniej.

W przeciwieństwie do poprzednika nowe auto dostępne było wyłącznie jako sedan. Nadwozie mierzyło aż 4,8 m długości i wyglądało znacznie nowocześniej niż w XV20. Toyota zastosowała unoszące się ku górze przednie światła oraz pionowe tylne lampy zespolone, dzięki czemu osiągnięto efekt wizualnej lekkości nadwozia.

Wnętrze było bardzo przestronne i zapewniało komfortową podróż czterem pasażerom. Również w pięć osób dłuższa jazda nie była zbytnio uciążliwa, jednak brakowało trochę miejsca na barki osób jadących na tylnej kanapie. Wystarczało go za to na nogi nawet wysokich pasażerów, którzy zdecydowali się zająć miejsce z tyłu auta. Fotele z przodu i siedzenie z tyłu były duże i odpowiednio twarde.

W większości krajów, w których można było kupić Camry, ten model miał na wyposażeniu: dwie czołowe poduszki powietrzne dla kierowcy i pasażera, dwie boczne poduszki powietrzne, kurtyny powietrzne, ABS z EBD, ASR, ESP, klimatyzację automatyczną z podziałem na dwie strefy, komputer pokładowy, elektrycznie sterowane szyby i lusterka, podgrzewane lusterka i przednie siedzenia, system audio czy też skórzaną tapicerkę, która zazwyczaj była podstawowym elementem wyposażenia wnętrza.

Camry XV30 było bezpiecznym samochodem. W testach zderzeniowych przeprowadzonych przez Insurance Institute for Highway Safety auto otrzymało ocenę dobry.

Posiadacze Camry bardzo chwalili sobie system ogrzewania i przewietrzania wnętrza oraz dużą ilość miejsca w środku. Narzekali za to na automatyczne skrzynie biegów, które były ospałe w swoich reakcjach i powiększały zużycie paliwa przez silniki. A przekładnie automatyczne były najczęściej oferowanymi przez Toyotę w tym modelu. Miały one cztery lub pięć biegów. Na szczęście w niektórych wersjach sprzedawana była też manualna 5-biegowa skrzynia.

Montowane z przodu jednostki napędowe mogły napędzać zarówno przednie, jak i wszystkie koła. Pod maską instalowany był jeden z trzech silników. Najmniejszy miał 4 cylindry ustawione w rzędzie, miały one objętość skokową 2,4 l. Ten motor miał moc 160 KM.

Dostępna była też 3-litrowa V-szóstka. Przez pierwsze dwa lata ten agregat nie miał systemu VVT-i i rozwijał moc 195 KM, natomiast od 2003 roku montowano w nim układ zmiennych faz rozrządu, dzięki czemu udało się podnieść moc silnika do 212 KM. Najmocniejszy był również widlasty sześciocylindrowiec, ale o objętości 3,3 l. W ofercie Toyoty Camry pojawił się on dopiero w 2004 roku. Ten motor rozwijał moc 225 KM. Cała trójka zasilana była benzyną.

Na niektórych rynkach to auto sprzedawane było również z małym, jak na standardy tej klasy samochodów, 2-litrowym benzynowym silnikiem. Głównymi rynkami zbytu były biedniejsze rejony Azji.

Wytwarzania Camry XV30 zaprzestano w 2006 roku, kiedy zostało zastąpione nowym wozem.

Toyota oferowała też model Camry Solara, który był technicznie w pewnym stopniu powiązany z normalnym Camry, jednak nie był pozycjonowany jako inna wersja japońskiego sedana. Camry Solara oferowane było jako coupé i kabriolet. Na bazie XV30 opracowano drugą generację Solary produkowaną w latach 2004-2009.

Toyota Camry VX40

W 2006 roku japoński producent zaoferował siódmą już serię modelu Camry. Na niektórych rynkach samochód ten sprzedawany był pod marką Daihatsu i nazywał się Altis. Produkcja Camry VII odbywała się w Japonii, Australii, Rosji i Stanach Zjednoczonych. W USA i Australii Camry jest pozycjonowane jako pojazd klasy średniej.

Camry XV40 nie kontynuowało linii stylistycznej swojego poprzednika. Jest to pewna tradycja u Toyoty, że ten model samochodu co generację wygląda zupełnie inaczej i nie nawiązuje do starszego wozu (inaczej, niż robią to np. Audi czy Mercedes-Benz). Mierzące 4,8 m długości Camry wyglądało bardzo elegancko, a przy tym dynamicznie. Wąskie światła przednie i tylne potęgowały wrażenie dużych rozmiarów Toyoty. Auto być może nie miało charakterystycznego wyglądu, dzięki któremu wyróżniałoby się spośród innych przedstawicieli tej klasy, jednak nie można było mu zarzucić, że wyglądało nijak.

Wnętrze pojazdu było bardzo luksusowe i duże. Przestrzeni było tyle, że nawet bardzo wysokie osoby zasiadające z tyłu za równie wysokimi osobami zajmującymi przednie fotele miały wystarczająco dużo miejsca na nogi. O przestrzeń nad głowami również nie trzeba było się martwić.

Kabinę wykończono materiałami bardzo wysokiej jakości. Na większości rynków podstawowa była skórzana tapicerka. Pojawiały się też drewniane wstawki na desce rozdzielczej i boczkach drzwi. Fotele były bardzo duże i wygodne. Do tego miały elektryczną regulację ustawienia i pamięć ustawień.

W zależności od rynku i wersji auto mogło być wyposażone w dwie poduszki powietrzne czołowe, dwie boczne poduszki gazowe, kurtynowe poduszki powietrzne, ABS z EBD, BA, ASR, ESP, automatyczną dwustrefową klimatyzację, nawigację satelitarną, elektrycznie sterowane szyby i lusterka, podgrzewane lusterka i przednie fotele, zestaw audio z odtwarzaczem DVD i MP3, czujniki parkowania, czujniki deszczu, ksenonowe reflektory główne i inne dodatki.

Może nie najistotniejszym w tej klasie pojazdów, ale jednak ważnym atutem był spory bagażnik o pojemności ponad 500 l (w wersji hybrydowej 389 l).

Zazwyczaj wóz napędzany był na przednie koła, jednak bywały wersje z napędem na obie osie. Źródłami energii były trzy różne silniki – wszystkie benzynowe. Podstawowa była 2,4-litrowa jednostka napędowa o czterech cylindrach ustawionych w rzędzie. W zależności od rynku rozwijała ona moc od 159 do 167 KM. Ten sam motor wykorzystywany był w wersji hybrydowej i razem z silnikiem elektrycznym osiągał moc 190 KM.

Kolejny silnik był o około 100 cm3 większy i również był czterocylindrową jednostką rzędową o mocy od 170 do 180 KM. Łączono z nim 6-biegową manualną lub automatyczną skrzynię biegów.

Najlepszymi parametrami mogła się pochwalić 6-cylindrowa widlasta maszyna o objętości skokowej 3,5 l. To serce Camry mogło się pochwalić sporą mocą wynoszącą 272 KM. Do silnika dołączana była tylko 6-biegowa automatyczna przekładnia, a napęd przenoszony był wyłącznie na przednie koła.

W 2009 roku Toyota dokonała odświeżenia swojego wozu, modernizując w nim nadwozie, wnętrze i wzbogacając wyposażenie. W 2011 roku Camry XV40 zostało zastąpione wersją XV50.

Źródło: autokult.pl